Woensdag 12 juli

Iguaçu National Park

12 juli : Iguazu - Argentijnse kant - index - 13 juli : aankomst in Bonito

Deze kant van de watervallen is helemaal anders opgezet want hier mag onze bus gewoon rondrijden en we worden gedropt aan het begin van een korte trail tot letterlijk bij het water. 
Op die dag bleek eens te meer hoe onervaren wij waren want minstens de helft van de groep had ook al de Victoriawatervallen gezien, velen ook Niagara en een koppel was hier in Iguazu zelfs al voor de derde keer !!

Die avond regende het enorm hard.  Saskia had ons verteld waar we konden lopen om snel iets te eten maar uiteindelijk is bijna iedereen terechtgekomen in de Domino’s pizza.  De enige twee ontbrekende families waren die die mee waren met de boot.

Het was kwart voor acht en de nachtbus stond al voor het hotel te wachten en nog steeds geen spoor van de bootvluchtelingen.  Tot ze ineens toch aankwamen, de hamburger nog in de hand.  Aan de verhalen achteraf te horen was het een wonder dat we die mensen nog teruggezien hebben want de vaarstijl van de kapiteins was absoluut onverantwoord met veel te snelle bochten, net niet omkieperen en een buitensporige hoeveelheid water in de boot.

Ik heb nog altijd nachtmerries van mijn laatste reis met de nachtbus die toen eigenlijk een gewone bus was, met airco en met ramen die open konden.  De saboteurs  voor mij klapten hun stoel naar achter en zetten de ramen open zodat ik de hele nacht warme lucht in mijn gezicht geblazen kreeg en geen oog dicht deed.  Het was een complete ramp.

Deze bus had zetels die wel verder naar achter konden klappen en de airco stond gelukkig uit.  We kregen een kussentje en een dekentje en we namen een boekje erbij. 

Helaas ging het licht onverbiddelijk uit om 9u en dus zat er niks anders op dan maar te proberen te slapen.  Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want de bus bevond zich in de bebouwde kom en moest dus constant remmen, stoppen, optrekken, afdraaien.  Er waren ook snelheidsregelaars die de bus telkens met een klap lieten neerkomen en die de veren onder de stoelen in doodsangst lieten kreunen.  Het was onmogelijk een oog dicht te doen.  Nee, je kon wel een oog dicht doen maar van slapen kwam niks in huis.  Wanhopig zocht ik met mijn schaarse 4G op of er soms snelweg was naar Bonito.  Google maps toonde drie mogelijke routes en allemaal waren ze even kronkelig.  Ik berustte maar in mijn lot en zag hoe alle andere passagiers wel in slaap vielen.

12 juli : Iguazu - Argentijnse kant - index - 13 juli : aankomst in Bonito