Wat er aan voorafging...

Op 5 augustus 2006 vroeg Ben mij ten huwelijk !  Het gebeurde op het eiland Gozo (onderdeel van de Maltese archipel) en hij viel niet op zijn knieen en hij had ook geen roos bij voor mij, maar toch zei ik "Ja !!!"

Aanvankelijk konden we het natuurlijk amper voor ons houden maar toen bedachten we dat onze ouders het eigenlijk als eerste moesten weten en dat we dit misschien het best konden aankondigen aan alle vier ouders tegelijk.  We reserveerden een tafel in een restaurantje in Kontich en nodigen beide partijen uit.  Voor de "officiele" aankondiging waren beide zussen er echter al achter gekomen.  :-)

De makkelijkste dingen eerst : we waren het rap eens over de huwelijksreis : we waren namelijk al jaren aan het dromen over China en Tibet.  Samen met mijn zus ging ik een dagje winkelen en al na een paar uur had ik mijn droomjurk gevonden !  En over de fotograaf hebben we geen moment getwijfeld : dat zou en moest Dirk worden. 

Toen kwam het feest ter spraken en er bleken heel heel veel verschillen te zitten tussen Belgische en Nederlandse huwelijken (ooit zal er wel een boek verschijnen van mijn hand over dit onderwerp maar het ligt nu nog te gevoelig om er verder op in te gaan).  We hebben tientallen feestzalen bezocht, wijn geproefd, koks aan de tand gevoeld en we hadden geen idee welke we moesten kiezen.  Sommige zaakvoerders waren ronduit hautain, die vielen meteen af.  Sommige feestzalen waren gewoonweg telefonisch niet te bereiken of contacteerden ons niet als ze dat beloofd hadden.  Sommige zalen waren te klein of te groot of te ongezellig of tot op de draad versleten. Uiteindelijk bleven er nog een paar kandidaten over en toen riepen we Dirk erbij en vroegen we welke data hij nog vrij was voor de zomer van 2007.  En toen waren meteen datum en feestzaal beslist : 26 mei in Salons Vaernewijck !

Op 1 januari gingen we naar de kerk in Rekkem om de priester te spreken.  We wilden niet in Lauwe trouwen want we hadden slechte reclame gehoord van de Lauwse priester dus werd het Rekkem.  Rekkem heeft een sympathieke priester en een schattig 13de eeuws romaans kerkje.  De priester offreerde ons een portootje en beloofde ons alles te doen om ons te kunnen trouwen in zijn kerk. 

Op 3 januari gingen we naar het gemeentehuis in Menen.  We hadden op voorhand alle nodige documenten verzameld en vooral in het geval van Ben was dat een omvangrijke en dure aangelegenheid.  Voor mij was het eenvoudig : een telefoontje naar de dienst bevolking in Kortrijk en ze stuurden een uittreksel uit het geboorteregister naar mij thuis !  Het huwelijk werd vastgezet op 10 uur 's ochtends.

Gastenlijsten werden opgemaakt, adressen werden opgezocht en er werden pakken boeken aangerukt met voorbeelden van trouwkaarten.  Geniet je mee ?

Maar onze keuze viel op kaart nummer 1289.

In april zijn we gaan winkelen met ons bruidsmeisje Michelleke en haar ouders...

Dit is een van de kleedjes die het niet gehaald hebben...

...  en enkele weken later om schoentjes (het is het linkse exemplaar geworden) !

We vinden zelfs tijd om naar meubelen te gaan kijken alhoewel we nog geen nieuw appartement gevonden hebben.

Al die tijd ging het gewone leven door...   's ochtends een stuutje...

en dan op naar het werk !

Net op tijd zijn de kaarten klaar en na de laatste hand aan de inlegkaartjes...

zijn de kaarten klaar om verstuurd te worden !

En dan begint het te dringen : enkele cruciale dingen zijn nog onbestaande.  Op een zomerse aprildag gaan we op schoenenjacht (met succes !) in Roeselare...

... op een andere dag rijden we naar Antwerpen en Kortrijk om ringen te gaan kiezen. 

De kerkboekjes zijn een andere lijdensweg.  Na ongeveer vijftig andere misboekjes van trouwmissen te hebben vergeleken en overal de meest geschikte teksten gekozen te hebben moeten we nog muziek kiezen.  Iedereen doet suggesties en uiteindelijk doen we toch onze zin :-).  Er wordt een heel weekend uitgetrokken voor de werkzaamheden in Bergen op Zoom.  Vader levert de printer, Ben himself zorgt voor het papier en ik zorg voor de Benno.  Na het printen wordt de hele familie rond de keukentafel verzameld en al spoedig zit iedereen te snijden en te plooien.  Menukaarten ondergingen hetzelfde lot. 

Enkele dagen voor het feest worden nog enkele cruciale veranderingen in het menu aangebracht en wordt in zeven haasten nog een huwelijkskaars tevoorschijn getoverd.

Michelleke maakt kennis met de priester...

... ze mag oefenen met het klokkenluiden...

en ziet het toch wel zitten !!

Daags voor het huwelijk wordt beslist wat de openingsdans wordt.  Helaas.  Het strakke werkschema bij Bekaert gooit roet in het eten en het mag niet zijn...

De kerk wordt versierd en de CD met kerkmuziek wordt uitgeprobeerd.  We zijn er allemaal klaar voor !

< Vorige | Terug | Volgende >