2. The National Museum

Ons eerste ontbijt is niet zo'n succes.  Het terras is volzet en we moeten binnen zitten.  Julia eet alleen maar een appel en drinkt een fruitsap.  Als dat maar goed komt !

Het gebouw tegenover het hotel heeft een mooie muurschildering...

Wat later in de receptie.  Blijkbaar is vandaag alles dicht, en zeker ook banken en wisselkantoren.  Groot probleem dus want ATM is hier niet aangesloten op een internationaal netwerk.

Zonder geld kunnen we dus alleen een wandelingetje maken in de omgeving van het hotel...

Het hotel schenkt ons hele lekkere thee...  Ongeveer twee uur later komt er op miraculeuze wijze toch iemand met rials opdraven dus we kunnen geld wisselen.  We kunnen de stad in !

We informeren bij dezelfde receptionist of het Golestan Paleis vandaag wel zou open zijn.  Hij pleegt een telefoontje en antwoordt bevestigend. 

We nemen de metro (spotgoedkoop) en bij het buitenlopen van het metrostation maken we kennis met een jongeman die ons de weg wijst naar het Golestan Paleis. 
Helaas is het gesloten...    "maar," zegt hij, "Er zijn nog mooie dingen te zien in de stad."

Hij neemt ons op sleeptouw dwars door het stadspark.

Blijkbaar is vandaag "National Picknick Day", de laatste dag van de nieuwjaarsvakantie (die begint op 21 maart).  Op die dag gaat iedereen....   naar het park om te pick-nicken

Er is heel veel volk.  Hele families zitten op een dekentje, sommigen hebben zelfs een tent mee.  De meesten hebben ook een barbecue bij. 
In het midden van het stadspark is een soort vogelpark.  En plotseling wordt er fruitsap uitgedeeld. 

Het Nationaal Museum van Iran is hopeloos ongeorganiseerd.  Toch stelt het een aantal indrukwekkende zaken tentoon, dat vindt ook Julia, die meteen aanvalt en vele foto's maakt.

Een lieve mevrouw vertelt ons dat Julia echt de hoofddoek mag uitdoen, dat niemand iets zal zeggen.   Julia's opluchting is onbeschrijfelijk.

We kijken onze ogen uit en zijn diep onder de indruk maar hebben er ook honger van gekregen.  Onze nieuwe vriend Daniel wil ons wel naar een restaurant brengen...  alweer lopen we door het stadspark.

We eten kebab, ongegeneerd aangestaard door de mensen aan de ons omringende tafels.

 

 

de heenreis - overzicht - de Sardar-e Bagh-e Malli

  • 09.00—16.00 daily

 

 Dit bescheiden museum is geen Louvre, maar het zit boordevol Iraanse rijke geschiedenis. De collectie omvat keramiek, aardewerk, stenen figuren en houtsnijwerk, meestal afkomstig uit opgravingen in Persepolis, Ismailabad (bij Qazvin), Shush, Rey en Turang Tappeh. Helaas is de presentatie van deze schatten minder dan geďnspireerd en het gebrek aan nuttige uitleg onduidelijk (vraag een Engelse 'brochure' bij het kopen van het ticket).
Het gebouw, ontworpen door de Franse architect André Godard en voltooid in 1928, is een van de aantrekkelijkere moderne gebouwen in Teheran, waarbij Sassaanse principes worden gecombineerd, zoals de grote ingang in iwan-stijl met metselwerk in art deco-stijl.
Binnen, tussen de vondsten van Shush, is er een stenen hoofd van een gevleugelde leeuw, enkele heerlijke kruiken en vaten in dierlijke vormen, en kleurrijke geglazuurde bakstenen versierd met mythische wezens met dubbele vleugels. Een kopie van de diorite stele met details van de Babylonische Code van Hammurabi, gevonden bij Shush in 1901, wordt ook getoond - het origineel is in Parijs.
Exposities uit Persepolis omvatten een prachtig menselijk hoofd, een spijkerschriftinschrijving die de macht en goddelijke verwantschap van Xerxes verkondigt, en een opvallend fries van geglazuurde tegels uit de centrale hal van het Apadana-paleis. Er is ook een beroemde drietalige inscriptie te zien uit de tijd van Darius I, een hoofd met een pijlenkop en een gebeeldhouwde trap, een standbeeld van een zittende hond die eruit ziet alsof hij enkele weken geleden is gesneden en vier foundationtabletten met spijkerschrift.