11.  Azadi Tower

Na de pracht van het Golestan paleis gaan we op zoek naar een andere pareltje in Teheran : het Juwelenmuseum.  En hopelijk kunnen we onderweg iets eten.  Dit lijkt op het eerste moment wat tegen te vallen want ze verkopen vanalles en nogwat...

...  en uiteindelijk vinden we wel iets eetbaars...

... alhoewel Julia wel wat bedenkingen had over de voedzaamheid van de maaltijd.

Een ijsje maakt toch wel wat goed...

We lopen verder naar de hoofdzetel van de centrale bank want daar, in de kelders, ligt een fabuleuze schat !  We moeten door een indrukwekkend aantal security checks doorlopen die even chaotisch als doeltreffend zijn.  De rijtjes mensen kruisen mekaar voortdurend en aan het einde heb je je smartphone, rugzak en fototoestel moeten afgeven.  Dus, deze foto's zijn niet door ons genomen :

We bewonderen de ongelooflijke hoeveelheid juwelen, kronen, kleren, de zonnetroon en bedenken wat een rijk land dit is...

Het volgende op ons lijstje is...  de Azadi toren natuurlijk !  Het symbool van Teheran moeten we gezien hebben ! 

We nemen de metro en we hebben daarna nog een hindernis te nemen...  een rond punt !  Het is redelijk avontuurlijk maar niet onoverkomelijk. 

Daarna hebben we honger.  Omdat we niet zoals gisteren in een kebabzaak willen terechtkomen volgt Ben de aanwijzingen van zijn collega Elham.  We nemen de metro maar moeten daarna nog een heel stukje lopen...   Hier zijn de stoepen niet zo verzorgd en het is ook nog eens bergop.

Na een uurtje stappen zijn we er toch.  Hestooran is op de bovenste verdieping maar helaas is het restaurant nog niet open.  Er wordt vriendelijk aangeraden om nog een uurtje te aperitieven.  
Onze lieve dochter ziet dat niet zitten, dus we gaan een verdieping lager kijken in de food hall.  Meteen komen verschillende mensen onze richting uit om ons te helpen met de bestelling.  Ze geven raad, vertellen wat over zichzelf, hun interesses, gaan de schotels ophalen.  Zo'n service zijn we niet gewoon !  Vreemd genoeg mogen we geen foto's maken in de food hall dus we maken dan maar een foto in de inkom hall.

 


De metro terug...   een verboden foto want ook in de metro mogen geen foto's gemaakt worden.  

Shams ol Emarah - overzicht - leaving Teheran

 

 

De National Jewelry Treasury, gehuisvest in de centrale bank van de Islamitische Republiek van Iran, in het hart van de stad Teheran, is werkelijk overdreven, met een duizelingwekkende verzameling met edelsteen ingelegde artefacten.
De collectie is in 37 grote vitrines, vol met veel rijkversierde items, de grootste verzameling juwelen die je overal ter wereld vindt. Je krijgt de collectie juwelen te zien, waaronder Daria-i-Noor diamond, de zusterdiamant van de Kuh-i-Noor-diamant. Andere hoogtepunten zijn 's werelds grootste ongesneden robijn en een vrijstaande gouden bol gemaakt van 34 kilo goud en een verbazingwekkende 51.366 edelstenen. Er zijn heldere kronen, bedekt met parels, een rode en groene omhulde bol, eindeloze kleine artefacten bedekt met kleine rode, groene en witte stenen ook.

Daria-i-Noor (zee van licht) Diamond
De Daria-i-Noor (ook gespeld als Darya-ye Noor) is een van de grootste geslepen diamanten ter wereld en weegt naar schatting 182 karaat (36 g).
De kleur, lichtroze, is een van de zeldzaamste die te vinden is in diamanten. Deze diamant, zoals de Kuh-i-Noor, werd gedolven in de Paritala-Kollur-mijn in Andhra Pradesh, India. Het was oorspronkelijk eigendom van de Kakatiya-dynastie. In 1739 viel Nader Shah van Iran Noord-India binnen, bezette Delhi en vermoordde vervolgens veel van zijn inwoners. Hij plunderde een groot deel van de rijkdom van India, waaronder de Daria-i-Noor, de Kuh-i-Noor en de Peacock-troon.
Op dit moment wordt de Daria-i-Noor Diamond tentoongesteld in het National Jewels Museum.

Zonnetroon
De Zonnetroon is de keizerlijke troon van Perzië. Het is vernoemd naar een stralende zonneschijf op het hoofdeinde. De troon heeft de vorm van een platform (takht), vergelijkbaar met de marmeren troon in Golestan Palace. Het werd gebouwd voor de Perzische koning Fath-Ali Shah Qajar in het begin van de 19e eeuw.
Het werd sindsdien gebruikt als kroningsentroon. Hij nam Tavous Khanum Taj ol-Doleh als een van zijn gemalinnen. In het Engels vertaalt haar naam Lady Peacock. De huwelijksceremonie vond plaats op de troon en Tavous Khanum werd zijn favoriete vrouw. Vanwege haar naam ontving de troon later de verkeerde benaming "Peacock Throne".
De troon is waarschijnlijk gemodelleerd naar de oudere Marble Throne, waarmee hij veel functies deelt. De troon heeft de vorm van een verhoogd platform waaraan twee trappen leiden. De stappen bevatten allegorieën van woeste wezens. Rondom het platform is een gouden leuning gegraveerd met kalligrafie met Koranverzen. In het midden van het platform zou de soeverein zijn stoel boven de grond zetten. Dit heeft een sterke bijklank met het oude Perzische symbool Faravahar, de gevleugelde zon. De troon had oorspronkelijk ook twee gebeeldhouwde vogels aan weerszijden van de zon, tegenover elkaar. Dit voegde toe aan de symboliek van de opgeheven, drijvende troon, die een plaats bezette die van de aarde weg was en naar de hemel.

 

Wachtend als een schildwacht aan de poorten van Teheran, is de indrukwekkende Azadi toren (Freedom Tower), gebouwd in 1971 en bestaande uit achtduizend blokken wit marmer. Een combinatie van zowel islamitische als Sassanid-bouwstijlen, de vijftig meter hoge toren herdenkt de formatie van het Perzische rijk en is een interessante combinatie van moderne en oude culturen.
De ingang van de toren bevindt zich direct onder de hoofdkluis en leidt naar het Azadi-museum in de kelderverdieping. De zwarte muren en verhoudingen van het gebouw zijn sober. Zware deuren openen naar een crypte met ingetogen verlichting uit vitrines, elk met een object.
Goud en email stukken, beschilderd aardewerk, marmer, miniatuur en schilderijen bevinden zich tussen zwarte marmeren muren. Een betonnen netwerk vormt het plafond. Er zijn ongeveer vijftig stukken geselecteerd, die elk een bepaalde periode in de geschiedenis van Iran vertegenwoordigen. Het hoofdscherm wordt bezet door een kopie van de Cyrus-cilinder (het origineel bevindt zich in het British Museum). Een vertaling van de spijkerschriftinschrijving op de cilinder is gegraveerd in gouden letters op de muur van een van de galerijen die leiden naar de audiovisuele afdeling van het museum; tegenover, een soortgelijke plaquette somt de Twaalf Punten van de Witte Revolutie op. Naast de Cyrus-cilinder, herdenkt een gouden plaquette de originele presentatie van het museum aan de Mohammad Reza Pahlavi door de burgemeester van Teheran.
Een van de eerste items die te zien zijn, zijn vierkante plavuizen, gouden platen en terra cotta-tabletten van Susa, bedekt met uniforme spijkerschrifttekens. Aardewerk, keramiek, gelakte porseleinen (zoals een zevende-eeuws blauw en goud gerecht van Gorgan), een verlichte koran en miniatuurmijlpalen in de geschiedenis van het land tot de negentiende eeuw, die wordt vertegenwoordigd door twee beschilderde panelen van keizerin Farah Pahlavi's verzameling.