Al snel komen we alweer terecht op een ander gigantisch groot plein.  Dit is het Imam Ali Square.  Eeuwen geleden was dit het kloppende hart van Isfahan.  Links kun je de Bagh-e-Ghoushkhane Minaret zien.

Voor we het weten zijn we al in de straat maar we zien niet echt een restaurant.  We lopen af op het adres, trapjes op en de deur zwaait open.  Een portier in kostuum bevestigt dat dit een restaurant is.  We worden warm en in het Perzisch ontvangen.  Er wordt een mooi boek tevoorschijn getoverd met allemaal indrukwekkende schotels op.  We kiezen er eentje uit en ze dringen aan dat we er nog eentje kiezen dus we wijzen er nog eentje aan.

Er zijn geen stoelen te bekennen in het restaurant, wel een lavabo'tje.  Maar dan wijzen de ons de weg naar boven !  Daar staat een  tafel klaar dus we gaan vol verwachting zitten.

Daar zitten we dan.  Het zal vast een tijdje duren dus Julia haalt haar boek tevoorschijn en begint een tekening te maken.  Maar dan, na amper vijf minuten, komt onze sympathieke ober al naar boven via de goederenlift en hij heeft voor elk van ons een gigantische schotel bij.   Er is zelfs een fles water bij die iemand gaan halen is bij de naburige supermarkt.

We krijgen die absoluut niet op maar we doen ons best !!