Homestay

Je vindt ons vandaag terug in onze homestay in the middle of nowhere. Maar wel niet zo veraf van de AH5 (Asian Highway 5 !) Het is gestopt met regenen en de kinderen brengen ons bloemen, de vrouwen steken het fornuis weer aan. De kinderen willen ons hun school tonen. Scholen zijn hier schaars, net als in Belgie. De helft van de kinderen heeft les van 8 tot 1, de andere helft van 1 tot 6 en zo is er voor elk kind gegarandeerd onderwijs. De kinderen die pas om 1 uur naar school moeten nemen ons mee op sleeptouw. We zien een klas voetballen, en we kunnen op bezoek bij een klas die Engelse les krijgt. We krijgen allemaal vragen over internet veiligheid en nog meer praktische zaken.

 Ons hotel in Samarkand is helaas niet zo centraal gelegen. We maken een wandelingetje in de buurt en komen voorbij een college. De gids loodst ons naar wat zijn favoriete etablissement zou blijken te zijn : Mone. We hadden eerst geen idee waar de naam op sloeg maar binnenin hingen tientallen impressionistische schilderijen... Het was een soort tearoom. Wat het meest in het oog sprong was de grote hoeveelheid verschillende soorten gebakjes, maar de kaart beloofde nog veel meer lekkers ! Het was mooi weer en een beetje zonde om hier rond te hangen. We vroegen de gids of we niet een taxi konden nemen om het Registan nu te gaan bekijken, in de zonneschijn, want morgen kon het regenen. De gids stond perplex maar gaf toe.