Garni Temple
![](ImagesX/DSC_8492.jpg)
![](ImagesX/DSC_8494.jpg)
MMidden in een prachtig
landschap vond men ooit eens enkele Griekse brokstukken. Men legde
ze op elkaar en maakte er een tempeltje mee... het Garni Tempeltje
! Het is het enige tempeltje in die stijl in de hele
ex-Sovjetunie en men is er heel erg trots op !
![](ImagesX/DSC_8496.jpg)
![](ImagesX/DSC_8497.jpg)
Julia is nog steeds een beetje ziek...
![](ImagesX/DSC_8498.jpg)
![](ImagesX/IMG_0928.jpg)
![](ImagesX/DSC_8499.jpg)
![](ImagesX/DSC_8500.jpg)
![](ImagesX/IMG_0926.jpg)
![](ImagesX/DSC_8505.jpg)
![](ImagesX/DSC_8507.jpg)
![](ImagesX/DSC_8512.jpg)
Vlakbij was ook ooit een basiliek
![](ImagesX/IMG_20150825_115704.jpg)
De Garni-tempel, vernoemd naar het plaatsje
Garni dat er vlakbij ligt (32 kilometer ten zuidoosten van Yerevan), is
het enige Graeco-Romeinse bouwwerk in Armenië.
Over het algemeen wordt aangenomen dat het een voor-christelijke tempel
uit de eerste eeuw betreft, waarschijnlijk gewijd aan de god Mithras,
gebouwd door koning Tiridates I (66-75 AD) uit de Arsaciden-dynastie, en
bekostigd door keizer Nero.
Daarnaast bestaat nog de opvatting dat het gebouw een begrafenistombe
is, gebouwd voor een geromaniseerd heerser - wellicht koning Sohaemus
die van 140 tot 167 de scepter over Armenië zwaaide, en een Romeins
burger was. Volledige duidelijkheid omtrent de ontstaansgeschiedenis van
het gebouw is er echter niet.
De tempel of peripteros, gebouwd uit basalt In een Ionische stijl, ligt
op een hoog rotsplateau vanwaar de bezoeker een spectaculair uitzicht
heeft op de Azat-river.
Uit opgravingen is gebleken dat op deze strategische plek eerder een
fort heeft gestaan. Vermoedelijk bevond zich hier vanaf de derde eeuw v.
Chr. een zomerresidentie van de Armeense koningen. Naast de tempel zijn
resten gevonden van andere gebouwen, zoals een zevende eeuwse kerk met
vier apsiden, een paleis en een badhuis met mozaiekvloer uit de derde
eeuw, waarop een waterscène staat afgebeeld met de nereïde Thetis.
Opmerkelijk is dat een begeleidende Griekse tekst vertelt, hoe de makers
die verantwoordelijk waren voor het mozaïek, daar niets voor kregen (ΜΗΔΕΝ
ΛΑΒΟΝΤΕΣ ΗΡΓΑΣΑΜΕΘΑ, lett: Wij werkten zonder te ontvangen).
Tijdens een zware aardbeving in 1679 werd de tempel volledig verwoest en
raakte in de loop der tijd bedolven onder lagen aarde en stof. In 1909
werd het heiligdom ontdekt door archeologen, maar werd pas tussen 1969
en 1975 (tijdens de Sovjettijd) opnieuw opgebouwd. Doordat veel
oorspronkelijk bouwmateriaal was blijven liggen, heeft men de tempel
grotendeels met de originele stenen kunnen laten herrijzen.
|