20 juli : Bath
"Never eat more than you can lift" - Miss Piggy
De abdijkerk van Sint-Petrus en
Sint-Paulus, algemeen bekend als de abdij van Bath, is een parochiekerk
van de Kerk van Engeland en het voormalige benedictijnenklooster in
Bath. Gesticht in de 7e eeuw, werd het gereorganiseerd in de 10e eeuw en
herbouwd in de 12e en 16e eeuw. Het is een van de grootste voorbeelden
van loodrechte gotische architectuur in de West Country. De middeleeuwse
abdijkerk diende ooit als kathedraal van een bisschop. Na lange strijd
tussen geestelijken in Bath en Wells, werd de zetel van het bisdom Bath
en Wells later geconsolideerd in de kathedraal van Wells. De
benedictijner gemeenschap werd in 1539 ontbonden tijdens de ontbinding
van de kloosters.
De kerkarchitectuur is kruisvormig en biedt plaats aan maximaal
1.200.
De abdij is een monumentaal gebouw, vooral bekend om zijn
waaiergewelven. Het bevat oorlogsmonumenten voor de lokale bevolking en
monumenten voor verschillende opmerkelijke personen, in de vorm van
wand- en vloerplaquettes en herdenkingsglas-in-loodramen. De kerk heeft
twee orgels en een tien klokken. De westgevel bevat sculpturen van
engelen die naar de hemel klimmen op twee stenen ladders, die de
Jakobsladder voorstellen.
De Royal Crescent is een rij van 30
rijtjeshuizen in een uitgestrekte halve maan in Bath. Ontworpen door de
architect John Wood, de Jongere, en gebouwd tussen 1767 en 1774, is het
een van de grootste voorbeelden van Georgische architectuur in het
Verenigd Koninkrijk en staat het op de monumentenlijst. Hoewel er in de
loop der jaren enkele wijzigingen zijn aangebracht in de verschillende
interieurs, is de Georgische stenen gevel nog steeds zoals hij was toen
hij voor het eerst werd gebouwd.
De 150 m halve maan heeft 114 Ionische zuilen op de eerste verdieping
met daarboven een hoofdgestel in Palladiaanse stijl. Het was de eerste
halve maan van rijtjeshuizen die werd gebouwd en een voorbeeld van "rus
in urbe" (het land in de stad) met uitzicht over het park aan de
overkant.
Uno in the Jury's Inn