Een van de mooiste streken ter wereld is Kinnaur...   Gelegen in het noordoosten van India in de voorlopers van de Himalayas. 

We vertrokken vanuit Delhi met de nachttrein tot in Kalka.  Lekker geslapen, bij aankomst wel de kakkerlakken van je kleren slaan !  In Kalka namen we het hoogste smalspoor ter wereld.  Het treintje was heel schattig beschilderd, het uitzicht was adembenemend, de hoeveelheid vuilnis helaas ook...    In de namiddag kwamen we in in Shimla aan, de voormalige zomerhoofdstad van de Britten. 

schattig tempeltje in Shimla met schattige Dino - dit was het eerste tempeltje in India waar ik wel binnen mocht - ondanks mijn shorts !

In Shimla bezochten we een paar tempeltjes, 's avonds trokken we de stad in met de bkende aapjes, the mall en the ridge en...  zelfs een paar Europeanen, wat wel vreemd was.  We aten Domino Pizza en na een verkwikkende nachtrust zetten we de volgende ochtend vroeg onze reis verder, en dit met een prive-jeep met chauffeur !  Sanju pikte ons op en zou onze enige hoop in bange dagen worden.  We volgden de Sutlej, een van de vijf machtige rivieren van de Punjab (die hier dus nog in Himachal Pradesh stroomde).  Het was ongelooflijk warm en de jeep had geen andere airconditioning dan open raampjes.  Sanju vond het dan ook nodig nu en dan eens zijn auto in een riviertje te parkeren om hem te laten afkoelen.  Vrachtwagens deden hetzelfde.

Met Sanju, zijn jeepje en twee dorpskinderen tijdens een afkoelingssessie

We reden gezwind door, de chauffeur wist waar we moesten zijn !  Het plan was naar Kalpa te rijden, hoogte drieduizend meter, en daarna naar Sangla, wat een van de laatste dorpjes is voor de grens met Tibet.  We stegen gestaag langs de Sutlej, de machtigste rivier die ik al ooit gezien heb.  Hij wordt hoofdzakelijk gevoed door smeltwater en raast werkelijk met donderend geweld naar beneden.  Net daarom is het heel geschikt om electriciteit te maken en dat dachten de locals ook, vandaar dat ze waren begonnen aan een van de grotste waterkracht-projecten in de geschiedenis.  Om de een of andere reden wilden ze het geheim houden en daarom mochten we er geen foto's nemen...

Kleine bergdorpjes legen tegen de bergwand geplakt. 

Op zeker moment gebeurden er twee dingen tegelijk...  Er stonden vrachtwagens aan te schuiven voor ons en omdat het niet in Sanju's natuur lag om achteraan aan te schuiven, begon hij enthousiast in te halen.  En terwij hij inhaalde, was er iemand die er ons op wees dat we een lekke band hadden.  Bleek dat zich op de hoge rotswand links van ons een pak sneeuw had opgestapeld dat dreigde zich op bepaalde plaatsen op het verkeer te storten.  Om rampen te voorkomen werd de sneeuw met tussenpozen naar beneden gehaald terwijl het verkeer werd tegengehouden.  Gestaag geraakten we toch vooruit en in het volgende dorpje lieten we onze lekke band stoppen.  Zeker tien andere mensen stonden in de "garage" om aanwijzingen te geven.  We spendeerden er zowat anderhalf uur maar ik vond het niet erg : het landschap was absoluut adembenemend !

We reden door met vier volle banden en we kwamen bij eens splitsing.  Volgens de planning hadden we links moeten afslaan naar Kalpa maar een houten hek sloot de weg af en zag er onverbiddelijk uit.  Onze chauffeur ging op onderzoek uit en kwam tot de conclusie dat de weg overspoeld was door een uit de kluiten gewassen stroom smeltwater, en dit sedert enkele dagen.  Dat was wel een beetje verdacht voor iemand die zei dat hij dikwijls in de streek was en dus legden we hem een beetje op de rooster en hij bekende : hij was hier nog nooit geweest !  We voelden ons al wat minder op ons gemak en zeker toen hij zo gezwind als ooit door het intussen bijna donkere landschap en de plotseling opgestoken donderstorm doorreed naar Sangla.  De afgrond rechts van ons leek intussen wel enkele kilometers diep en we zagen geen levende ziel op weg naar onze camping. 

Groot was dan ook onze verbazing toen we aankwamen en de uitbater ons vertelde dat alle tenten verhuurd waren voor 's nachts.  Maar...   geen paniek !  We moesten plaatsnemen rond een kampvuur waar allemaal Indiers verzameld waren die flessen Rum en Vodka doorgaven.  Indiers drinken Vodka zoals wij limonade maar ze worden er niet echt dronken of ziek van - ze hebben een speciaal vodka-gen denk ik.  Intussen werd de recreatie-tent klaargemaakt met een soort bed.  De badkamer was een andere tent waar een kraantje was met koud water.  Warm water was te verkrijgen op aanvraag : het water werd verwarmd in op de gasfornuizen in de keuken en emmer per emmer naar de tent gebracht.

De volgende ochtend zagen we pas goed in welk fantastisch panorama we terechtegekomen waren : een foto was niet genoeg om al dat moois op vast te leggen...

De chauffeur had ons beloofd dat we gingen doorrijden naar Chitkul, dat is het laatste dorpje voor de grens met Tibet waar je als nog zonder permit kan komen.  Helaas sloeg het noodlot toe...
Wat u hier ziet is een overspoelde weg.  De chauffeur stond erbij en keek ernaar - hij durfde niet door te rijden want hij wou zijn auto'tje niet beschadigen wat begrijpelijk is natuurlijk voor iemand die zijn brood verdient als chauffeur...  De dorpelingen deden nog een poging om een rotsblok op te blazen met buskruit en zodoende de loop van de beek wat te veranderen, maar de knal was oorverdovend en weergalmde in de hele vallei, maar het rotsblok had geen schrammetje.

We reden terug voor een wandelingetje.  We zagen hoe men een houten kerk maakt en enkele Bengaalse kinderen toonden ons hoe cricket werkt.  Ik ben geen as in balspelen en snap er nog steeds geen snars van.  De kinderen liepen daarna met ons mee tot aan een gletsjer...

De volgende ochtend was het vroeg opstaan geblazen want we gingen nog de tempel van Sarahan bezoeken.  Het was een heel bijzondere tempel want hij was gebouwd als een boeddhistische tempel maar was eigenlijk een Hindu-tempel.  De tempel lag op een bergtop en om er te komen liep er eigenlijk maar een weg en die liep door militair gebied.  Ik als vreemdeling had eigenlijk een "permit" nodig om daar door te rijden maar dat wist ik op dat moment niet.  Niemand vroeg of zei mij iets dus was ik mij van geen kwaad bewust.

Om binnen te moegen moest iedereen alles wat van leer zou kunnen zijn uittrekken en buiten het domein laten liggen : schoenen, broekriem en portefeuille. 

De tempel was eigenlijk twee tempels.  De oude tempel was al meer dan duizend jaar oud (boven) en was een beetje krakkemikkig geworden.  Daarom had men ernaast (onder) een nieuwere gebouwd.  Je moet een welbepaalde route volgen bij het bezoeken : eerst ga je naar boven waar een houten beeld staat - vervolgens ga je terug naar beneden en daar staat hetzelfde beeld in goud !  Het beeld wordt elke dag gewassen en aangekleed, er wordt eten en drinken gebracht en er worden bloemblaadjes gestrooid.

De weg terug bracht ons terug in de hitte en de verplichte badjes voor de auto.  Het werd al rap weer vreselijk warm en we durfden er bijna niet aan denken hoe warm het zou zijn in Delhi, dat in een "kom" ligt. 

Vanaf Shimla namen we de bus en dat was een vreselijke vergissing.  De mensen voor mij schoven hun venster open en hun zetel naar achteren en dan was het voor mij aftellen tot 's ochtends.

ENGLISH TEXT : We arived in Shimla...  about 24 hours after our departure in  Trivandrum.  Our trip brought us to Bombay and Delhi, using two flights,  two trains and an Ambassador - the cutest car I've seen over there,  altough the locals apparently don't agree with me. ?!? We were picked up in Shimla by our driver/guide Sanju, who would be our  only hope in the days to come.  He executed this important task with  flamboyance, flair and his jeep.
He showed us around in Shimla, starting with two temples.  And -  surprise !  They let me in, even though I was dressed in shorts and  T-shirt and barefoot !  In the evening we went to town, met the other  monkeys, saw the mall and the ridge and...  even some other crazy  Europeans.  Had pizza in the hotelroom and left early in the morning for  our next destination : Sangla ! I was a little bit disappointed by Shimla.  Probably the fault of the  tourist guide I read - it was very enthousiastic about this little town.   The best thing were the temples, the worst thing was in fact the train  towards Shimla where the people dropped their garbage out of the windows   :-(
The road to Kalpa was long and winding and brought us thru hair-rising  landscapes along the Sutlej to Sangla.  For the novices I will give some  more explanation here.Kalpa is situated in Kinnaur, a region in Himachal Pradesh next to the  Tibetan border.  Height : about 3000 meters.  We had booked a night in Kalpa, and the next night in Sangla. 
The road followed the mighty Sutlej river, one of the five rivers of  Punjab, mainly fed by melting glaciers.  You cannot believe how wild and  powerful this river is...  Because of this it's extremely well suitable  for making electricity and the locals had come to this conclusion  already and were working on one of the biggest power projects in  history...  As we were driving along the works it was forbidden for us  to take pictures - a real torture for people like us  :-(
Suddenly the first two of the many disasters that struck us that day,  occured almost at the same moment.  It all started when we spotted a few  trucks queueing in front of us.  As it is not in Sanju's nature to  queue, he enthousiasticly started a maneuvre to pass them by and while  he was doing that he suddenly realized a) why they were queueing and b)  that we had a flat tire.  The reason for the delays was that some people  further down the road were trying to put some order into the avalanches  that were descending.  Now and then - when the dirigents thought it was  safe - a herd of vehicles was let thru.  And this had just happened when we parked our jeep on the wrong side of the road to replace the tire.   :-)
We were in the middle of the attention but fortunately our problem was fixed soon enough and we could clear the roads.  All together we've  lost about an hour and a half but it didn't really matter as the scenery  was absolutely beautiful over there - the Sutlej just a few meters below  us, the mightiest river I've ever seen... We were approaching the point where we had to turn onto the road to  Kalpa ; however, first we wanted to have our tire fixed.  The job was  done in little more then an hour, and they informed us about the fact  that the road to Kalpa was currently blocked.  They sometimes do that -  it was a pity we weren't there a day earlier, because it would have been  a good excuse to miss my flight...My two men were already panicking by the events so I decided to stay  calm - as long as we had the car to hide, the Yeti couldn't do us much,  I presumed. New plan de campagne - we would drive to Sangla in stead and hope they  had a tent ready for us as we booked in fact only for the next day.   Darkness was beginning to fall (and in the mountains that goes very  fast), we had crossed the Sutlej river and the road was climbing quite  fast.  Sanju hurried with his little jeep on the narrow, rampless roads  and strange enough this didn't scare either of my men.  At first I was  hoping our driver was familiar with the roads but when he started to ask  directions to every living soul that crossed our path I realized my hope was idle.
We arived in Sangla and with bad weather - thunderstorm and lightning.   We tried to call our camping but didn't get thru.  We did not know  exactly where to drive to now, but they told us it was only a few  kilometers over Sangla City.  Distances are relative in the mountains,  but after an hour driving we finally reached the camp site.  The  receptionist told us they were full  (??? More people here ? ) but they  wanted to bring us to the campsite owner.  We found him on the feel  gathered around a bonfire.  :-) Indeed, they were full but they were prepared to prepare the recreation  tent for us.

Delhi