Jordanië is een fantastisch land : allen daarheen !  Het heeft alles : wondermooie natuur, cultuur en vriendelijke mensen.  Op elke hoek van de straat hangen koning Hussein en koning Abdullah II te glimlachen naar hun onderdanen. 
Toen ik mijn eerste stappen op Jordaanse bodem zette, dacht ik dat ze vergeten waren de motoren van het vliegtuig af te zetten.  Maar het was een symptoom van het klimaat ginder.  Alsof ze met 40 haardrogers achter je aan zitten...  Het was draaglijk voor ons, maar het was natuurlijk al 7 uur 's avonds...  Ze raadden ons aan 7 tot 10 liter water te drinken per dag.  We werden opgepikt door een minibusje en naar een hotel gebracht dat nog het best vergeleken kan worden met Fawlty Towers.  We maakten kennis met onze gids.  Het was een inboorling en zijn naam was Mohamed.  Slimme gast ; je kon geen vraag bedenken of hij bedacht wel een antwoord.  Na enkele dagen hadden we door dat de antwoorden veranderden van dag tot dag.  Hij vertelde zijn slachtoffers (wij, een groepje van 7) dat hij bij zijn moeder leefde, dat hij een appartement deelde met twee vrienden, dat hij twee vriendinnetjes had, twee vrouwen en twee kinderen.  Ik denk dat hij een uitstekend fiction schrijver zou zijn.
De eerste avond in het hotel was een Arabische avond.  Er was een "huwelijksfeest" dat in feite een excuus was voor de obers om te dansen met de klanten.  De dansers waren erg opdringerig en we wisten niet hoe rap we weer wegkonden.  Vrij rap eigenlijk.

floating in the Dead Sea

De volgende dag was er een lange busrit voorzien naar Amman, en bezoek aan de voornaamste bezienswaardigheden maar de gids had andere plannen.  Een van zijn vrienden (Khaled) zou die dag trouwen met een Belgische en hij vond dat eigenlijk interessanter.  In ruil werd ons een gratis duik in de Dode Zee aangeboden.  Een duik is nu echt niet wat je moet proberen in de dode zee...  De enige gezonde positie in een Dode Zee is op je rug.  En vermijd water in je ogen - het brandt verschrikkelijk !!   Je mag maximum 15 minuten in het water blijven, dan uitvoerig spoelen en weer 15 minuten wachten om weer in het water te gaan.  Het water was bijzonder warm, zo ongeveer alsof je thuis een bad zou nemen.  Dus ik besloot dat dit mijn favoriete zwembad was.  Na het zwemmen gingen we naar de douches.  Er waren drie douches naast elkaar in de vrije natuur.  Daar ontmoetten we doucheman voor de eerste keer.  Hij was een meester in het wegjagen van mensen en hun plaats in te nemen.  Een halve minuut nadat we vriendelijk vroegen of we mochten douchen (we hadden nog drie minuten voor de bus vertrok en we wilden ook nog eten), zagen we hem onder de volgende douche staan.  Het was duidelijk dat hij nooit geleerd had achteraan aan te schuiven .                                   Dus we reden door  naar Salt.  Salt is een klein dorpje ten noorden van Amman.  Het huwelijk vond plaats in het huis van Khaled's ouders.  De bruidegom zelf verwelkomde ons terwijl we uit het busje vielen en hij bracht ons naar het salon.  De ouderlingen waren heel vriendelijk en verwelkomden ons zowat twaalf keer.  De kinderen keken alleen maar toe - zij moesten buiten wachten.  Een grote schotel werd opgediend voor ons.  Hij bestond uit twee schapenkoppen op een berg van gele rijst, en andere stukken van het schaap verspreid overal rond.  Mohamed goot de saus kwistig rond en toonde ons hoe te eten : met onze vingers.  De saus was gewoon zure melk !  Dan vertelde hij ons dat wij zijn belangrijkste gasten waren en dat hij ons aldus zou behandelen.  Hij stak zijn vinger in de oogkas van een van de schapenkoppen en trok het oog met enige moeite eruit.  Het zag er niet meer uit als een oog want het was gekookt, maar toch wou niemand proeven.  Dus hij at het zelf op...  het kraakte een beetje toen hij het fijnknabbelde en hij zei dat het heel lekker was.  Wij waren allemaal dolblij voor hem ! Na het avondmaal kregen we Turkse koffie.  Een van de familieslaven kwam binnen met een koffiepot en twee eierdopjes.  We mochten allemaal een beetje proeven van die bizarre warme drank met een of ander soort gewas erin.  Dan trokken de mannen zich terug "om grappen te vertellen".  De vrouwen werden naar het dak gebracht waar de bruid al onder enkele tenten zat te wachten.  Alleen vrouwen mochten haar zien en ze vond het ongetwijfeld niet zo leuk...  Ze zag er niet zo gelukkig uit.  Het was de derde dag van het huwelijk en het enige wat ze moest doen was dansen en en poseren voor foto's ; ze moet vreselijk verveeld geweest zijn...

Omstreeks hetzelfde moment was Rafeek in het hotel aangekomen, en via sms hield hij mij op de hoogte van zijn avonturen.  Niets te zien in en rond het hotel, seinde hij me. 
Plots verscheen de bruidegom op het dak.  Hij bedekte zijn bruid met een zwart deken en ontvoerde haar met zijn witte mercedes.  We moesten ons haasten, rap in onze minibus en de andere auto's volgen.  De jordaanse chauffeurs rijden als gekken ; ze hebben allemaal een bewaarengel want ik heb maar vijf ongevallen gezien in zeven dagen tijd...  Na het koppel te hebben gedropt in het hotel kregen we een blitzbezoek aan de stad met een moskee en een citadel. 

above : a view over Amman from the Citadel

below : detail of the Citadel

En toen konden we eindelijk naar het hotel !  In de lobby ontmoette ik Rafeek voor de allereerste keer in real life.  We kenden mekaar al enkele jaren maar we waren er nooit in geslaagd elkaar te ontmoeten en eindelijk was het zover ! 

First picture of me with Rafeek !

Gedurende het avondmaal smeedden we plannen hoe we Mo konden overtuigen Rafeek te laten meegaan met de excursie de volgende dag.  De conclusie was dat we een outsider zouden inzetten van zodra Mo in het hotel aankwam de volgende dag.   Het hielp !  Mo ging akkoord maar het was vooral het geld dat hem overtuigde.  Het was een beetje raar dat hij alles vertaalde in het Arabisch voor Rafeek.  Waarschijnlijk veel sprookjes verteld. 

Qasr Al Hraneh

Er stonden twee woestijnkastelen op het programma.  Een van hen had een Arabische naam die "warme plaats" betekende.  Hoef ik nog uit te leggen waarom ? 

Qusayr Amra

The next morning we had to say goodbye to Rafeek as he went back to Nazareth, and we headed for the south.  We went to Mount Nebo, which is the mountain from where Moses first saw the promised land, and where he died as well.  That is what they say, but nobody has ever found his bones.  I think he crossed the border in disguise and lived happily ever after.  Up there, you have a wonderful view over the Jordan valley and if the weather is clear you can see the Judean mountains and Jerusalem.  We were unlucky : it was too hot to see very far.  Our next destination was Madaba, a village known for the excavated mosaic floors.  One of the mosaics is in fact the oldest known map of the Holy Land.  Originally it covered the whole floor of a church, now there is only a little part left.  Next stop on the road to Petra was Kerak.  Kerak has been a crusaders castle and I have no idea what made these crusaders so desperate to stay there for over 50 years.  Mo said it was because of the Arabian women.  He also said all Jordanian woman could marry four husbands.

goodbye from Rafeek...

View from Mount Nebo

We had to hurry because we wanted to see the sunset in the mountains around Petra, but first we were witness of a ritual slaughtering of a watermelon.  The next day would be very fatiguing : we wanted to be in the site of Petra as soon as it opened, which was 7am.  Petra is fabulous and is full of fabulous people.  They are all very helpfull : they offer you their donkeys, horses and camels, sell you stones (in case your back hurts and you can't pick them up from the ground yourself) and other souvenirs (all made in Taiwan, as they say themselves).  The site itself is fantastic.  In fact it's a necropole : behind all the facades are nothing but tombs.  The decorations are, after 2000 years, still wonderfull and the tints are wonderful.  Also wonderful and gigantic : the bilsters on my feet.  From Petra we drove to Aqaba.  The fohn-town.  We thought we were used to the heath in the middle-east, but that was just an idea, because Petra and Amman were situated about1600 and 800 meters above the level of the sea.  We were dropped in Fawlty Towers again.  It was quite late and the next day we wanted to follow a dive-initiation in the Red Sea, so I wanted to take care of my blisters.  We went to the pharmacie on the other side of the street but it was closed already.    Someone asked us what we needed.  We said Band-Aid.  What a mistake !  In no time about ten persons were around us discussing, so we ran back into the hotel.  We asked the reception for band-aid and something to desinfect wounds.  It was obvious that they never had this question before.  One of the bell boys had band aid with him, and some one else advised us to take the vodka from the minibar to desinfect my blisters.  Which I did, I had no choice.   Left : The Treasury in Petra

Diving was an experience we just had to try.  You don't come every day to Aqaba, the diving-paradise.  We were three : Heidi, me and Christian, a man from our group who spoke only French.  We had to fill in some papers that said that they don't take any responsability in case of accidents.  There was a list of questions and we had to answer no each time, otherwise we could not do it.  Next step was trying on the divesuits, then take the bus to the beach.  Our instructor was the sympathetic monoglot American Rod.  He gave us a speedcourse which included only two rules : 1. Keep on breathing (otherwise you die, hahaha) and 2. you must regulate the pressure in your ears (each meter, hahaha).  We put on our suits, he hung a bottle and at least 20 kilos of weights around our waists and so we could walk another yard over the beach to the sea.  He said : OK, hold your face under the water and see if you can breathe.  He apparently thought we were doing fine, so he took us by the hand and we dived for some ten minutes separately, and then another ten minutes with the three of us.  We didn't go very deep - 4 meters, but what we saw was wonderful : coral, big fish, striped fish, schools of fish, sea-eagles...
 

under : Heidi and I after having dived !

This afternoon we went to Wadi Rum.  I wanted to do my hair first but a telephone call to the reception learnt me that they didn't have one but they offered to bring me to the hairdresser.  !!!.  One hour by bus, a half hour by pick up (sunglasses were very convenient) and fifteen minutes on a camel brought us to Wadi Rum.  The bedouins were very hospitable.  The lady of the house offered us tea.  On the floor were four little children and Mo payed much attention to one of them.  When the host declared that he had four women and 23 children, and that he had some help from Mo we were sure.  I think this desert was once a nuclear playground.  The bugs are gigantic ! The next day we had an excursion to Pharao Island.  It's a remarkably small island with a castle near the Egyptian coast.  Thank God we only had to spend 45 minutes over there.  It was like an oven !  Afterwards there was bbq on the boat, and free snorklink and diving in the sea.  That evening was the last supper - and the last time we saw each other alive and healthy.  The next day we were all victims to the revenge of Abdallah II (I don't believe it was Hussein), so it was moderate.  Mo did his best and he plead for free drinks and a room so we could sleep a little during the afternoon and that's basicly all we did.  There's nothing else you can do in Aqaba, even when you don't feel ill : the heath destroys your will to do something else then swimming and sleeping.  I really feel sorry for the couple that booked another week in Aqaba in hotel Fawlty Towers beach...   Right : Wadi Rum