Speeltijd

... in de Oude vesting.  Een toeristisch restaurant met vreemd genoeg toch eentalig Russische menukaarten en personeel.  Het bestellen van onze lunch is daardoor een tikkeltje avontuurlijk en spannend, vooral omdat we zo lang moeten wachten op ons eten...

We houden ons onder het wachten toch nuttig bezig...

Uiteindelijk kregen we allemaal een bordje dat we toch hebben leeggegeten, al was het niet altijd wat we verwacht hadden.

 
Bijzonder interessant en indrukwekkend klank- en lichtspel over de inval van de Tatar-Mongolen die de stad in de dertiende eeuw verroverden en bijna volledig platbrandden.  Verder bestond het museum uit een samenraapsel van allerlei Rode leger souvenirs...

En Vladimir wordt opnieuw verroverd...

We popelen om wat meer te weten te komen over Vladimir en stappen een museum binnen.  Het museum heet "Historisch Vladimir" of zoiets en we zien ook een heleboel dingen van vroeger. 

Sommige etalages zijn ronduit luguber maar blijkbaar toch wel uit het leven gegrepen.  Alles was rijkelijk gedocumenteerd, er hingen grote borden met uitleg, weliswaar eentalig Russisch. 

Er liepen ook museum-nimfen rond.  Allen waren ze meer dan 70 jaar dus perfect geplaatst om nog meer commentaar te geven en anekdotes te vertellen.  Alleen waren die ook allemaal eentalig Russisch - maar daardoor niet minder enthousiast.

Er is ook een viewpoint op het dak van het museum.

We zetten onze ontdekkingstocht door Vladimir verder en komen zowaar een kerk tegen waar we zomaar binnen mogen en ook foto's maken.

Na afloop van ons bezoek zijn onze reizigers diep in gedachten... of hongerig...  of beide.  Het is duidelijk dat ze meer gewoon zijn dan deze Armeense kerk.

het vervolg of terugkeren