Vandaag gaan we naar Vyborg, een stadje in Karelië aan de Finse Golf.
Op het progamma staan het landschapspark Monrepos en de beklimming van de kasteeltoren.
De monumenten hebben wel te lijden gehad onder verwaarlozing tijdens de Sovjet-periode - althans volgens onze reisgids.
Hij is gebouwd naar het voorbeeld van de Gur-e Emir, het mausoleum van Timoer Lenk in Samarkand.
Buiten zien we mooie romantische appartementsgebouwen voorbijkomen, we rijden over bruggen en snelwegen.
Als we de buitenwijken van Sint-Petersburg bereikt hebben, moet Tanja ons een bekentenis doen :
"Ik ben pas een keer in Vyborg geweest en dat is meer dan twintig jaar geleden. Ik moest enkele Finse toeristen van het station afhalen en naar hun hotel brengen."
"En Ali is daar nog nooit geweest. Vinden jullie het erg als ik iets uit een boek lees ?"
En vervolgens nam ze een toeristische brochure over de Leningrad regio en begon het stukje over Vyborg voor te lezen.
Als we er bijna zijn wordt een laatste stop gemaakt. Het busje wordt volgetankt en ons olijke duo verzamelt moed voor de komende beproeving.
De arme Ali moest zeker twintig keer de weg vragen. De reacties die hij kreeg leken op "geen idee", "ik begrijp geen Russisch" of "waarom wil je naar het station ?" maar hij kreeg niet veel bruikbare tips.
Het was dan ook eerder per ongeluk dat we plotseling "Vokzal" zagen opdoemen.
Ali parkeerde zijn busje naast de vikingschepen langs de Salakka-Lahti dijk. We werden met een kluitje in het riet gestuurd : "ga maar wandelen", terwijl Ali en Tanja het plattegrondje van Vyborg begonnen te bestuderen.
In de verte zien we op een eilandje het kasteel van Vyborg schitteren. We maken een wandeling in het "park" dat nog sporen draagt van het diner van de clochards de avond ervoor.
Als we terugkomen bij de vikingschepen mogen we meteen inschepen in het busje.
kerken
de eerste kerk - waar een begrafenis bezig was
de tweede kerk - Agricola Church - die niet de moeite waard was
de vierde kerk - met teveel groen op verkeerde plaatsen
Na een kwartiertje rondrijden en de weg vragen aan voorbijgangers komen we een pleintje oprijden. "Theatre Square !" roept Tanja opgelucht uit. "Where the theatre is, nobody knows !".
We hebben de eerste kerk gevonden en mogen een kijkje gaan nemen terwijl Tanja eventjs bekomt van de spanning. We keerden snel op onze stappen terug toen we een lijkkist zagen staan en daarrond een grote Russische familie die ons vragend aankeek.
Niet ver hiervandaan is Agricola Church. Met afgemeten passen loopt Tanja het parkje door om vervolgens te verkondigen dat deze kerk niet de moeite waard was om te bezoeken. Naast de kerk staat een standbeeld van Mikael Agricola, die ook wel de vader van de geschreven Finse taal wordt genoemd. Hij is begraven in Vyborg al weet niemand precies waar.
De derde kerk zijn we straal voorbijgereden ; ze had geen dak meer.
De vierde kerk had wel nog een dak en ook net iets teveel flora. Ook daar zijn we voorbijgegaan.
Maar er is hoop want vlakbij ligt nog een kerk. We gaan er te voet naartoe. Tanja voorop.
Maar alweer sloeg het noodlot toe. De straat die we zoeken is helemaal opengebroken. Tanja gaat nog eens verifieren en ja hoor. Het is de goeie straat ! Alleen is ze in slechte staat. Misschien kunnen we via een omweg er naartoe.
En ja hoor, we komen ook via een andere kant naar de kerk. Helaas worden we aan de deur tegengehouden door een bediende. Ja, dit is inderdaad de kerk die we zoeken, maar er zijn renovaties bezig en het is echt geen goed idee om binnen te gaan nu. En of we alstublieft konden doorlopen.. ?
de vijfde kerk - waar we niet binnen mochten
Deze souvenirwinkel deed speciaal voor ons de deur open en het licht aan. We werden aangemoedigd het harnas aan te passen ; het personeel was super vriendelijk.
Tanja schaft zich een plattegrondje aan van Monrepos, waar we straks naartoe gaan.
We noteren dat hier ook een restaurant is (in de toren) en stappen weer in de bus naar de volgende attractie !